Zamanın birinde, çok güzel bir şehirde yaşayan Emir Asaf adında küçük bir çocuk varmış. 5 yaşında olan bu küçük çocuk, anaokuluna gidiyormuş. Her sabah neşe içinde uyanıyor, giyiniyor ve severek okuluna gidiyormuş. Arkadaşları ile oynamaktan, öğretmenleri ile vakit geçirmekten de çok zevk alıyormuş.

Emir Asaf’ın en büyük hayali bir gün uzaya gitmekmiş. Parkta salıncakta sallanırken: “Anne, daha hızlı salla belki uzaya giderim” diyormuş. Küçük çocuğun bu sözleri parkta ki herkesi güldürüyormuş. Geceleri gözlerini kapattığında, bir kuyruklu yıldızın peşine takılıp, aya gitmeyi, Kuzey Yıldızına dokunmayı ve diğer gezegenleri ziyaret etmeyi hayal ediyormuş. Emir Asaf bu hayalleri kurarken küçük kardeşi Aras ise abisinin peşinden gitmeyi hayal ediyormuş. Günlerden bir gün Emir Asaf etkinlik kitabını açmış, karşısına gezenler ve uzay ile ilgili bilgiler çıkmış. Neşe içinde sayfada ki çizgileri birleştirirken kardeşi yanına gelmiş: “Abi, bir gün uzaya gidersen beni de götürür müsün?” diye sormuş. Emir Asaf “Büyüyünce astronot olacağım ve bir uzay gemisi yapıp uzaya gideceğim. İstersen seni de götürürüm tabi” demiş. Kardeşi, abisinin ağzından çıkan sözleri dikkatlice dinliyormuş. Emir Asaf sözlerine devam etmiş “Hadi gel o kadar beklemeyelim, gözlerimizi kapatıp bir hayal kuralım” demiş. Kardeşi abisinin yanına uzanmış ve iki kardeş hayal kurmaya başlamışlar. Önce uzay kıyafetlerini giymişler ve roketlerine binmişler. Üçten geriye doğru saydıklarında roket ateşlenmiş ve iki kardeş uzaydaki yolculuğuna başlamış. Önce aya ayak basmışlar, ayın üzerinde ki boşluklardan zıplaya zıplaya ilerlemişler. Küçük bir taşı ceplerine koyup güneşe gitmişler. Güneş çok sıcakmış, Emir Asaf abi olarak yanında ki sudan ilk kardeşine içirmiş. İki kardeş güneşi de keşfedip Merkür’e geçmişler. Bu küçük gezegende gezip Venüs’e atlamışlar. Dünya’yı es geçip Mars’a oradan Jüpiter’e, sonra Satürn’e, oradan Uranüs’e ve en son Neptün’e geçmişler. Dönüş yoluna giderken Emir Asaf’ın kardeşinin ayağı yerdeki taşlara takılmış ve uzay boşluğuna düşecekken kardeşini kolundan tutup geri çekmiş. Bir an kardeşinin düşeceğini gören Emir Asaf ona zarar gelmesinden çok korkmuş. Çünkü hayatta ki en güzel sevgi kardeş sevgisiymiş ve Emir Asaf da kardeşini çok seviyormuş. Hastalanmasına bile çok üzülüyormuş.

Kardeşini kurtaran Emir Asaf, rokete atlamış ve iki kardeş Dünyaya geri dönmüş. Dünyaya geldiklerinde küçük çocuk gözlerini açmış ve kardeşinin kucağında uyuduğunu görmüş. Güzelce kardeşinin üstünü örtmüş ve etkinliğini yapmaya devam etmiş. Kardeşi ile hayal kurmanın bile bu kadar güzel olduğunu düşünen Emir Asaf, büyüdüklerinde birçok maceraya beraber atılacaklarından eminmiş…

Hikâye okumayı seviyorsanız Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.