Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde çok hızlı koşan bir geyik varmış. Hızlı koştuğu için herkes ona hızlı geyik dermiş. Ormanda ki bütün hayvanlar bu geyiğin koşmasına özeniyor, onun kadar hızlı koşmaya çalışıyormuş. Hızlı bu ilginin farkındaymış ve kendi ile çok gurur duyuyormuş. Hal böyle olunca da hep daha hızlı koşmaya çalışıyormuş ve kendisini çok yoruyormuş.
Günlerden bir gün Hızlı yine şovunu yapmış ve bir uçak gibi hızla koşup gitmiş. Ama bu sefer işler istediği gibi gitmemiş ve birden tökezleyip düşmüş. Kalkmaya çalışmış fakat kalkmamış. Canı çok açıyormuş çünkü ayak bileğinde kırılma meydana gelmiş. Saatlerce beklemiş belki bir arkadaşı gelir yardim eder diye umut etmiş. Ama ne gelen olmuş ne giden. Ormanda ki hayvanlarda Hızlı’nın uzaklara gittiğini düşünmüş ve aramaya çıkmamışlar. Geyik o geceyi ayağı kirik bir şekilde geçirmiş. Sabaha karşı bir ses duymuş ve bu ses insan sesiymiş. Bir an çok endişelenmiş kaçmaya çalışmış ama becerememiş. Gelenler baba oğulmuş. Küçük çocuk çocuk yer yatan geyiği görmüş hemen yanına gitmiş. Kafasını sevmeye başlamış. Hızlı, çocuğun ve adamın zararsız olduğunu o an anlamış. Küçük çocuk ve babası arabalarını alıp hemen geyiği yanına gitmiş, arabaya yüklemiş ve direk veterinere götürmüş. Orada geyik tedavi altına alınmış. Çocuk ve babası da her gün gelip, onu ziyaret etmiş.
Bir hafta sonunda geyik iyileşmiş ve ormana dönme zamanı gelmiş. Hızlı başta onlardan korktuğu için çok utanmış çünkü herkes kötü olmaya bilirmiş. O koşmada ayağını kırmış ama tanımadan yargılamanın ayıp olduğunu öğrenmiş olmuş. Geyik ve aile üzülerek ormanda ayrılmış çünkü geyiğin kalması gerek yer ormanmış. O günden sonra geyik bir daha hava atmak için hızlı koşmamaya söz vermiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
