Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan bir dev varmış. Bu devin yaşadığı evin bahçesi çiçeklerle doluymuş, ağaçlarında lezzetli meyveler ve sebzeler varmış. Dev de bu meyve sebzeleri afiyetle yer kimse ile de paylaşmış
Günlerden bir gün dev valizini hazırlamış ve bir arkadaşını ziyarete gitmiş. Gittiği arkadaşı ile birlikte sohbet ederken Dünya turuna çıkmaya karar vermişler ve yola koyulmuşlar. Devin evden gittiğini ve dönmediğini fırsat bilen çocuklar bahçeye sık sık gitmeye başlamışlar. Her boş vakitlerinde akşama kadar bahçede oyunlar oynamışlar, meyveleri yemişler. Dev uzun süre sonra evine geri dönmüş ve bahçede oynayan çocukları görmüş. Her yer de bir çocuk ve çok fazla gürültü varmış. Bunu gören dev daha fazla dayanamadı ve herkesi bahçesinden kovmuş. Daha sonra da bahçeye kimse giremesin diye uzunca bir duvar örmüş. Dev kışı evinde yalnız geçirmeye başlamış. Hava çok soğukmuş ve her yer kar ile kaplıymış. Zaman hızlı geçmiş ve sonunda bahar gelmiş. Bahar gelmiş gelmesine ama devin bahçesinde ki buzlar bir türlü erimemiş. Çiçekler açmamış, meyveler çıkmamış. Bahçe çocuksuz, neşesiz olduğu için kış uykusundan uyanmamış. Bahçesi hala buz olmasına rağmen dev bunu görmezden gelmiş. Yaz gelmiş fakat yine devin bahçesi buzla kaplıymış. Bahçenin soğukluğu evin içine kadar girmiş ve dev sonunda hasta olmuş. O yazı, sonbaharı ve kışı evinde yatarak duvardan bahçesini kontrol ederek geçirmiş.
Bir sabah dev bir kuş sesi duymuş ve hemen gözlerini açmış. Bu ses sanki duyduğu en güzel sesmiş. Zor da olsa dev yataktan kalmış ve dışarı bakmış. Bahçede oyun oynayan çocukları görmüş. Çocukların bastığı her yer de buzlar erimeye başlıyor ve altından çiçek çıkıyormuş. Bunu gören dev hemen dışarı çıkmış. Çocuklarda devi görünce ağacın arkasına saklanmış. Dev “Korkmayın, size bir zarar vermeyeceğim, bahçemde istediğiniz kadar oyun oynayabilirsiniz. Meyvelerden, sebzelerden yiyebilirsiniz.” demiş. Devin sözleri bittiğinde bütün buzlar erimiş. Çok sevinen çocuklar hemen arkadaşlarına haber vermek için bahçeden çıkmışlar. Dev de çocuklar gidince ördüğü büyük duvarı yıkmış. Yıkarken de kendisini çok güçlü hissetmiş. Dev o gün çocuk sesinin yaşam enerjisi verdiğini, doğanın bile çocukların sesine ihtiyacı olduğunu anlamış. Bencil dev artık günlerini çocuklarla oyun oynayarak, onlara meyve sebze toplayarak geçiriyormuş, bu halinden de çok mutluymuş. Masal da burada bitmiş.
Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
